Historia Szkoły
POCZĄTKI NAUKI I OŚWIATY
W 1907 roku zostaje podjęta akcja budowy szkół ludowych. Społeczeństwo Opatkowic odrzuca pomoc Naczelnika Kozienic, który oferuje pomoc finansową przy budowie szkoły (60% potrzebnych pieniędzy) – nie chcąc szkoły, której celem jest rusyfikacja ich dzieci.
W latach 1907 – 1930 nauka odbywa się w mieszkaniach prywatnych: u Pawła Walaska, w domu Rokitów, Stanisława Rybańca, Wincentego Szewczyka, Stanisława Banaszka.
Pierwszym nauczycielem ludowym we wsi był Paweł Walasek, który podjął się uczenia dzieci prywatnie w swoim domu, nie mając przygotowania pedagogicznego, gdyż sam nauczył się czytania i pisania u zakonników w Wysokim Kole. W latach 1915-1918 miejscowe dzieci uczył Tomasz Przerwa – nauka odbywała się w prywatnym mieszkaniu Rokitów. Następnie p. Kowalczyk z Sieciechowa, ostatni nauczyciel opłacany i żywiony przez wieś (jak zapisano w kronice szkoły z 1962 roku: „Nauczyciele byli opłacani i żywieni przez miejscowe społeczeństwo. Chodził taki nauczyciel od domu do w ustalonej przez mieszkańców wsi kolejce i żywił się u gospodarzy. Ponadto za swoją pracę otrzymywał pieniądze i zboże.”).
Pierwszym nauczycielem „na państwowej posadzie” był Wojciech Wójcik, następnymi panie: Borkowska, Sawicka i Czarnecka.
W 1930 roku dojrzewa myśl budowy szkoły. Inicjatorką tego przedsięwzięcia była pani Giermasińska. Największy wkład i wysiłek ponieśli: Stanisław Majcher i Paweł Kosmala. Ten ostatni udał się wraz z innymi mieszkańcami do Woli Osińskiej po budynek szkolny. Był to budynek drewniany oddany do użytku w 1933 roku. Uczyły się w niej dzieci klas I – III. Nauczycielką była Anna Germasinska, która uczyła trzy klasy (ponad 130 uczniów). W roku 1944, kiedy front doszedł do Wisły, Niemcy rozebrali szkołę, a pozyskany materiał wykorzystali do budowy bunkrów w pobliskich miejscowościach. Szkoła przestała istnieć na okres dwóch lat. Nauka ponownie odbywała się w domach prywatnych. W 1945 roku zaczęły się lekcje u Stanisława Banaszka, które prowadził Jan Nagadowski (wtedy jeszcze nauczyciel niewykwalifikowany, uczył sam w klasach I – IV). Po pewnym czasie (około roku 1946) z pomocą wsi przyszła grupa Amerykanów stacjonujących w Górze Puławskiej, która zwozi do Opatkowic na teren szkoły barak (skonstruowany ze skrzynek po amunicji!)– zmontował go Władysław Skok przy pomocy mieszkańców wsi.
pierwszy budynek szkoły
Rozpoczęto naukę w klasach I – IV , później I – VI, którą prowadzili: pan Jan Nagadowski (jest jedynym nauczycielem uczącym cztery klasy przez cztery lata od 1944 do 1949) W 1949 do pracy przychodzi pani Helena Wieczorek-Majcher, wtedy to najwyższą klasą jest już klasa V, natomiast dzieci z klas VI i VII w dalszym ciągu chodzą do Wysokiego Koła. We wrześniu 1950 szkoła ma już trzech nauczycieli (dołącza pani Weronika Wieraszka-Baran) oraz najwyższą klasę VI. Szkoła staje się pełną szkołą powszechną ( 7-klasową) w roku 1951, kiedy przychodzi do pracy nauczycielka Sabina Ciesielska. Uczniowie nie muszą już uczęszczać do szkoły w Wysokim Kole lub w Bonowicach.
W 1953 roku następuje zmiana nauczycieli. Odchodzi ze szkoły Helena Majcher i Sabina Ciesielska, a na ich miejsce przychodzą Danuta Wójcik-Deska i Leokadia Adamiec-Bernat. Kierownikiem szkoły jest nadal Jan Nagadowski. W czerwcu 1958 następują dalsze zmiany wśród grona nauczycielskiego. Do Bronowic odchodzi Danuta Wójcik-Deska ( na jej miejsce przychodzi Maria Jarosz, później Danuta Szkoda). W czerwcu 1958 roku odchodzą Maria Jarosz i Danuta Szkoda, a na ich miejsce przychodzi Halina Chęć, absolwentka liceum pedagogicznego.
W 1958 roku z inicjatywy Mikołaja Gawinka (zwanego popularnie Dziadkiem Mikołajem ) – ówczesnego woźnego szkoły (który sam nie umiał ani pisać, ani czytać) powstaje propozycja budowy szkoły – „Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego”. Mieszkańcy wsi podchwytują pomysł. Zobowiązują się zakupić plac pod budowę szkoły i dać w czynie społecznym 33% robocizny niefachowej (takie warunki budowy szkoły miejscowej stawia Inspektorat Oświaty). Plac zakupiono od Juliana Tyburcego w ilości 27 arów. Dzięki pomocy władz oświatowych budowa rusza (patronat nad budową szkoły objęło Lubelskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Mieszkaniowego). Do Opatkowic przyjeżdżają wykwalifikowani robotnicy. W trakcie prac użyto ciężkiego sprzętu, takiego jak: koparka, spychacz, betoniarka i dźwig, które przywieziono z Lublina (wieś w tym czasie nie była jeszcze zelektryfikowana, dlatego też na budowę sprowadzane zostały silniki elektryczne, dzięki którym powyższy sprzęt mógł znaleźć zastosowanie).
W skład Komitetu Budowy Szkoły weszli:
- Stanisław Rokita - przewodniczący
- Karol Kosmala - skarbnik
- Aleksandra Skóra - członek
- Władysław Opacki - członek
- Bronisław Rybaniec - członek
- Stanisław Pawlonka - członek
- Jan Skóra - członek
- Jan Wit - członek
- Władysław Bachanek - członek
- Marian Głowacki - członek
- Czesław Szewczyk - członek
Niewykończony jeszcze parter
Prace wykończeniowe wewnątrz budynku
Budynek szkoły z gotowym piętrem dla nauczycieli
Prace wykończeniowe tuż przed rozpoczęciem roku szkolnego
W ciągu jednego roku został oddany do użytku budynek szkolny wraz z czterema mieszkaniami dla nauczycieli. Był to wielki czyn społeczeństwa wsi, które z ogromnym zaangażowaniem włączyło się do budowy. Była to pierwsza szkoła „Tysiąclatka” wybudowana na terenie byłej gminy Góra Puławska.
Szkołę oddano do użytku 1 września 1959 roku, a jej uroczyste otwarcie odbyło się 30 sierpnia 1959 roku.
Wkład ludności miejscowej w budowę szkoły był olbrzymi. Jak relacjonowali mieszkańcy wsi –„każdy mieszkaniec dał przeciętnie dziesięć dniówek pracy przy szkole, a byli tacy co przepracowali przy szkole trzydzieści i czterdzieści dniówek pieszo lub koniem”. „Ludzi do budowy szkoły – wspomina mieszkanka Opatkowic - pani Janina Skóra – wyznaczał sołtys. Chodzili wszyscy: i mężczyźni, i kobiety. Rzucali własne prace. Cegłę nosili, pomagali przez cały dzień, własnymi wozami. Dwie kucharki gotowały dla robotników w baraku, czyli w starej szkole.”
1 września odchodzi ze szkoły Halina Chęć, a na jej miejsce przychodzi Eugeniusz Wójcik (dojeżdża z Bronowic, gdzie mieszka) W 1962 mają miejsce dalsze zmiany: do Góry Puławskiej odchodzi Eugeniusz Wójcik, a na jego miejsce przychodzi Zygmunt Abramek. We wrześniu 1967 zwiększa się liczba etatów nauczycielskich do siedmiu, pełne grono pedagogiczne stanowią: Tadeusz Kasprzycki, Maria Bernacik, Leokadia Bernat, Krystyna Kasprzycka, Regina Sowińska, Krystyna Kapciak, Wiesława Woś (dwie ostatnie nauczycielki to mieszkanki Puław codziennie dojeżdżają do Opatkowic PKS).
Od 1966 roku szkoła jest 8-klasową Szkołą Podstawową. Pierwszym dyrektorem tej szkoły (jak już było wspomniane) był Jan Nagadowski, później funkcję tę pełnili: Eugeniusz Wójcik, Zygmunt Abramek, Tadeusz Kasprzycki, Eugeniusz Żak, Leokadia Bernat, Wiktor Doboszyński, Marzanna Jóźwicka, Jolanta Wydra, a obecnie - Bożena Ponikowska.
W całym okresie działalności szkoły pracowało ponad 90-u nauczycieli, którzy z wielkim zaangażowaniem kształtowali umysły wiejskich dzieci.
Na tablicy pamiątkowej znajdującej się na budynku szkoły widnieje następujący napis:
X 1958 – VIII 1959
SZKOŁĘ WZNIESIONO CZYNEM SPOŁECZNYM JAKO POMNIK 1000 – LECIA PAŃSTWA POLSKIEGO, PRZY WYDATNEJ POMOCY MIESZKAŃCÓW WSI OPATKOWICE I LUBELSKIEGO PRZESIĘBIORSTWA BUDOWNICTWA PRZEMYSŁOWEGO W LUBLINIE, PRZEKAZUJE SIĘ POKOLENIOM, ABY PODNOSIĆ OŚWIATĘ I KULTURĘ WSI POLSKIEJ